De hoogtepunten van het Hello Jazz Festival

Een terugblik op 3 maanden lang vol jazz in al zijn vormen, samen met de organisatoren van het festival.

De eerste editie (onder de nieuwe naam) van Hello Jazz Festival zit er weeral helemaal op. Maar wat waren voor het Hello Jazz Festival-team zelf de muzikale hoogtepunten? Wij legden ons oor te luister bij het Brusselse booking agency Jazztronaut Entertainment.

De pianisten stonden deze editie centraal, met het magistrale concert van Keith Jarrett voorop. Dat was een exclusieve avond met een levende jazzlegende, die we niet snel gaan vergeten. Zijn komst naar het festival was de absolute kers op onze ‘30ste verjaardags’-taart.

Ook Yaron Herman verraste tijdens de releaseconcerten van zijn debuutalbum op Blue Note ‘Everyday’. Verder toverde Dave Douglas erg vinnige en vrolijke klanken uit zijn trompet, terwijl Ambrose Akinmusire iedereen au fond raakte. Tot slot kunnen we Avishai Cohen natuurlijk niet onbesproken laten. Hij en zijn trio losten de verwachtingen helemaal in, met een extatisch concert in Bozar.

Wat waren de meest memorabele momenten in het algemeen?

De enorme levensvreugde die Fatoumata Diawara en Roberto Fonseca uitstralen op het podium. Jonge mama ‘Fatou’ was trouwens met haar pasgeboren baby op tournee. Dat creëerde een waar familiegevoel achter de schermen. Die warmte bood het broodnodige tegengewicht voor de verschrikkelijke gebeurtenissen in Parijs en het bezette Brussel. Diawara en Fonseca speelden op de avond van de aanslagen trouwens zelf in de Parijse zaal Philharmonie. De dreiging kwam voor hen dus heel dichtbij.

Een ander memorabel moment ontstond toen de muziek van Anouar Brahem zich tijdens een repetitie vermengde met de fantastische strijkers van l'Orchestre Royal de Chambre de Wallonie. Zoveel schoonheid die voortkomt uit de Tunesische actualiteit.

Zijn er bepaalde reacties van pers en publiek die je echt zijn bijgebleven? 

Maceo Parker liet Het Depot kolken. Maar ook bij STUFF., Roberto & Fatou en zelfs bij het Avishai Cohen Trio veerde het publiek recht. Daarnaast hebben we heel erg genoten van de verwonderde kinderen bij het concert ‘Duo à l'encre’. Drummer Teun Verbruggen en de Brusselse graffiti-artist Bonom triggerden de verbeelding op een heel knappe manier.

Nog een fijne reactie: de Canadese zangeres en pianiste Laila Biali stuurde na haar passage in Namen een erg enthousiast mailtje waarin ze België tot één van haar favoriete plekken om op te treden bombardeerde.

De eclectische jazz annex funk-revelatie STUFF. heeft van jullie een prominente positie gekregen op het festival. We spraken al uitgebreid met de band, waarvan akte op de Hello play! website. Maar kun je zelf nog even vertellen hoe jullie bij de band terecht zijn gekomen? En waarin zij er voor jullie echt bovenuit springen?

We volgen drummer Lander Gyselinck al heel lang. We waren op de Brussels Jazz Marathon één van de eersten die zijn LAB-trio programmeerden. Wat hij met zijn kompanen van STUFF. doet is van wereldklasse. Toen we hen voor het eerst live hoorde werden we echt van onze sokken geblazen. Zo'n groove, zo'n dynamiek! Hun album is voor ons het album van het jaar, en Lander de muzikant van 2015.

Is het in dergelijke crossovers dat volgens Jazztronaut de toekomst van de jazzmuziek ligt? Of zal het eerder een niche blijven?

Het interessante is dat al die verschillende vormen, van traditionele jazz tot cross-over, allemaal bijdragen tot een boeiende vijver waaruit telkens weer nieuwe variaties voortkomen. Dat is juist waar jazz om draait: ideeën uitwisselen via muzikale improvisaties. Soms kennen die zogenaamde kruisbestuivingen trouwens dezelfde roots. John Scofield, Cubaan Fonseca en de Malinese Diawara verwijzen allemaal naar de blues als grote gemeenschappelijke inspiratiebron.

Jazztronaut probeert met een zo open mogelijk vizier naar jazz te kijken. Er is zoveel meer dan de traditionele swing of Big Band (wat op zich ook een feest is om naar de luisteren). De jazz-spirit sijpelt door in heel veel genres: R&B, soul, hip hop,… Noem maar op.

Het was eigenlijk Miles Davis al die, jaren geleden al, een revolutie ontketende binnen jazz door nieuwe elektronische elementen toe te voegen. Die evolutie zal niet stoppen. Denk bijvoorbeeld aan de pianist Yaron Herman, die samenwerkt met de mensen achter Sigur Rós en Björk. Maar evengoed The Cinematic Orchestra, die nieuwe geluiden zoeken onder de brede noemer van de 'jazz'.

En nu? Rustig uitbollen of meteen weer aan de slag voor de editie van 2016?

Eerst en vooral nagenieten van onze 30ste verjaardagseditie, met een – al zeggen we het zelf – ware droomaffiche! Keith Jarrett die slechts 4 concerten speelt, waarvan één bij ons. Avishai Cohen die zijn ‘From Darkness’-tournee afsluit in België. Joe Lovano en John Scofield die terugkeerden naar Heist-op-den-Berg, waar ze ooit één van hun eerste Europese concerten speelden.

Tegelijk denken we al vooruit. The Bad Plus brengt volgend jaar een nieuw album uit. Ze speelden dit jaar een onvergetelijk concert in de intieme setting van De Singer. Dus hopelijk lukt het ons om ze voor een releaseconcert terug naar België te halen. En Avishai Cohen gaat samenwerken met een symfonisch orkest: een laatste preview om naar uit te kijken.